Zenbat pelikula ikusi dituzu lagun baten hitzen bitartez? Zenbat eszena irudikatu dituzu kide baten kontakizuna entzuten? Zenbat irudi sortu dituzu zuk zeuk maitaleari keinu bat deskribatuz? 
Bitxia da zinema eta irratiaren arteko harremana. Badirudi pantaila bat nahitaezkoa dela zinemarentzat baina, aldi berean, behin eta berriro egiten dugu zinema handiagoa pantailatik kanpo. Begiak belarri bihurtuz. 
Entzumenaren bidez ikusiz. Oso politak dira baita inoiz egin ez diren pelikulei buruzko elkarrizketak. Hori ere da zinema. Zinemaren historia kanonikoa gizonezkoek sortutako irudiekin eraiki da. Guk emakumeek zuzendutako pelikulak landuko ditugu irudia ez diren lengoaia zinematografikoaren beste elementu batzuk erabiliz. Jolastuz. Esperimentatuz. Hitzak, soinuak, musika, lekukotasunak, albisteak, hausnarketak, zalantzak, eskutitzak. Izan ere, zinema ikusteko modu ugari daude. 
Lur Olaizola eta Jone Uriartek uda batean ezagutu zuten elkar. 2015eko udan. Ez zen edozein uda. Ez zen edozein hondartza. Obra kasko bat zeraman bakoitzak eta XXL txaleko horia. Egun horretan lantoki berria ezagutzear zeuden: oraindik eraikitzen ari ziren zinema eta erakusketa areto bat. Sorgindua omen zegoen lekua eta handik hilabete gutxira kultura garaikidearen zentro batean bilakatuko zen: Tabakaleran. Egun Lur zine departamentuko koordinatzailea da eta Jonek erakusketa departamentuan egiten du lan.
Jone beti saiatzen da Lurrek programatutako pelikuletara joaten eta Lurrek ez du erakusketen irekieretan azaltzeko aukerarik galtzen. Orain, azkenik, beraien arteko irudi, obra, testu, soinu, gidoi, erritmo, amets eta dantzei buruzko elkarrizketa eta konspirazioak Phoenix Ragazzan bildu dira, elkarrekin egiten duten lehenengo proiektua.
Saio bikoitza, abenduaren 17an!!

3. Lucrecia Martel. La Ciénaga:

Desegindako oheak, maindire zimurtuak, lokatzez zikindutako oinak ohe gainean eta etengabe jotzen ari den telefonoa. Anai arreben korrikaldiak etxe barruan, elkarri gorrotoa dioten bikote triste baten udako azken egunak. Kanpoan igerileku likatsu bat dago, ur berde eta ilunekin, erdi utzirik. Honen ertzean, garai hobeak ezagutu dituzten hamakak ilara desordenatuan pilaturik. Giroa pisutsua da, ekaitza ekarriko duen egun sargori eta hezea.

Phoenix Ragazza 3. saiorako Lucrecia Martel zinemagile argentinarraren La ciénaga;filma izango dugu hizpide. Literaturarekin lotura polita du filmak eta hala, ariketa bat proposatu diegu gure inguruan bizi diren eta asko estimatzen ditugun idazle eta zinemagileei: beren haurtzaro garaiko beldurrezko eta fantasiazko istorioak konta diezazkigutela, pelikulan agertzen den ohe horietako baten gainean egongo bagina bezala, guztiak botata eta elkarri uda giroko istorioak kontatzen. Besteak beste:Aintzane Usandizaga, Kimia Kamvari eta Maren González izango ditugu gurekin.  

4. Marguerite Duras. Le Camion:
Isiltasuna. Eta bat-batean, musika.

Leku ilun eta itxia. Gortinak korrituta daude. Lanparak, piztuta. Alfonbrak. Ispiluak. Gela bat da. Gortina zuri baten bidez, eguneko argia. Lekua, beraz, argitik babestuta dago. Mahai-inguru bat ikastetxean. Haren ondoan, eserita dauden bi pertsonaia: Gérard Depardieu eta Marguerite Duras. Eskuizkribuak mahai gainean. Filmaren istorioa irakurria izango dela esan nahi du. Biek irakurriko dute istorioa.

G.D:

Film bat da?

MD:

Film bat izan zitekeen.

(Etena)

Film bat da. Bai.

----CASTELLANO----

¿Cuántas películas has visto a través de las palabras de una amiga? ¿Cuántas escenas has imaginado a través del relato de alguien? ¿Y cuántas imágenes has creado tu misma, mientras le describías a un amante ese gesto que tanto te cautivó?

Es curiosa la relación entre el cine y la radio. Parece que la pantalla es indispensable para el cine, pero, al mismo tiempo, siempre hacemos más grande al cine fuera de ella. Convirtiendo los oidos en ojos. Viendo a través de nuestros oídos. También disfrutamos de esas conversaciones sobre aquellas películas que aún no se han filmado. Eso también es cine.

La historia del cine canónica se ha construido en base a imágenes hechas por hombres. Nosotras trabajaremos sobre películas dirigidas por mujeres utilizando para ello elementos cinematográficos que no son imagen. Jugando. Experimentando. Palabras, sonidos, música, testimonios, noticias, reflexiones, cartas. Porque creemos que hay muchos modos de ver cine.

Lur Olaizola y Jone Uriarte se conocieron un verano. Verano de 2015. No un verano cualquiera y no en una playa cualquiera. Para empezar, llevaban un casco de obra y un chaleco amarillo talla XXL. Ese día iban a conocer su nuevo lugar de trabajo: un cine y una sala de exposiciones en construcción. Decían que el lugar estaba encantado y que en pocos meses se convertiría en un nuevo centro de cultura contemporánea: Tabakalera. Actualmente, Lur es la coordinadora del departamento de cine y Jone trabaja en el departamento de exposiciones. 

Jone siempre intenta ir a las películas programadas por Lur, y Lur, no pierde ocasión de aparecer en las inauguraciones de las exposiciones. Ahora, por fin, sus conversaciones y conspiraciones sobre imágenes, obras, textos, sonidos, guiones, ritmos, sueños y bailes confluyen en Phoenix Ragazza, su primer proyecto juntas.

Adjuntos: